#81. Sleppur framkvæmdastjórinn?

Jón Þorsteinn er þriðji annar aðilinn sem setið hefur í stjórn SP-Fjármögnunar hf. sem hefur verið handtekinn eftir bankahrun.  Hinir eru Sigurjón Þ. Árnason og Ragnar Z. Guðjónsson (viðbót kl: 15:37 20.jan: Ragnar Z. var ekki handtekinn og er það leiðrétt hér með.  Biðst ég afsökunar á þessari misfærslu.  Hann var hinsvegar ákærður vegna Exeter málsins) .  Þá hefur Elín Sigfúsdóttir sætt yfirheyrslum sérstaks saksóknara. 

Hvað með framkvæmdastjóra SP, sem vélaði fé af viðskiptamönnum með ólöglegum samningskilmála gengistryggingar?  Er það eigi refsivert athæfi?  Hvað með uppgjör SP vegna slíkra viðskiptasamninga?  Var öllum söluhagnaði alltaf skilað til lánþega? 

FME sá ástæðu til að benda fjármálafyrirtækjum á með bréfi 30. ágúst 2010að skv. 1.mgr.19.gr laga um fjármálafyrirtæki ber þeim að stunda eðlilega og heilbrigða viðskiptahætti og venjur á fjármagnsmarkaði.  Efni bréfsins ber þess merki að fjármálafyrirtæki hafi ekki alltaf látið skuldara njóta góðs af þeim hagnaði sem myndast þegar bifreið er seld á hærra verði en matsverð hennar hljóðar á um samkvæmt uppgjöri.  FME neitaði mér um afrit af svarbréfum fjármögnunarfyrirtækjanna, Avant, Íslandsbanka fjármögnunar , Lýsingar og SP-fjármögnunar hf.  við fyrirspurn FME frá 9. apríl.  Sú neitun er til meðferðar hjá úrskurðarnefnd um upplýsingamál.

Á Kjartan Georg Gunnarsson eftir að sitja fyrir svörum Ólafs Þórs og hans fólks?

Staðfestir handtökur

#80. Svar lögmanns SP-Fjármögnunar hf.

Það var þunnt svarið frá lögmanni SP-Fjármögnunar við fyrirspurn minni frá 29. október sem barst, eins og hann hafði lofað, 31. desember sl.

Eins og ég greindi frá hér á blogginu 29. desember heimsótti ég skrifstofur SP daginn áður til að reka á eftir svörum við fyrrgreindri fyrirspurn.  Fyrirspurnin var í 8 liðum, en einungis fengust svör við 3 þeirra, og þá eingöngu að hluta til.  Eini liðurinn sem svarað var að fullu var krafa mín um afsal bifreiðar sem keypt var á lánasamningi, færðum í búning kaupleigusamnings.  Krafa mín hljóðaði svo:

Samningur minn er samskonar eðlis og samningur áfrýjanda; sem sagt lánssamningur færður í búning leigusamnings.  Þar sem Hæstiréttur hefur kveðið á um að lánssamning hafi verið að ræða en ekki leigusamning í svona tilfelli, felur 1.gr. samningsskilmála samningsins í sér óréttmætan samningsskilmála um eignarrétt SP-Fjármögnunar á „leigumun" og fer ég fram á að fá afhent afsal fyrir bifreiðinni enda sé hún með réttu mín eign. 

Vinsamlegast sendið mér afsal bifreiðarinnar og umskráið hana á mitt nafn.

Svar lögmannsins við þessum lið var eftirfarandi: 

„Í einni af athugasemdum þínum krefst þú afsals af þeirri bifreið sem samningssamband okkar snýr að og vísar því til stuðnings í dóm Hæstaréttar nr. 92/2010. SP-Fjármögnun hf. er ósammála þeirri túlkun sem þú leggur í orð Hæstaréttar og lítur svo á að þar sé verið að líta til þess að um sé að ræða tilvísun Hæstaréttar í að um sé að ræða lánssamning búning leigusamnings í skilningi vaxtalaga sem leiðir af sér heimfærslu þeirra samninga sem um ræðir undir þá vaxtalögin og þannig að þeirri niðurstöðu sem rétturinn kemst að á grundvelli greinargerðar með þeim lögum. Kröfu þinni um afsal á bifreiðinni er því hafnað."

Ég verð að segja að tormeltari texta hef ég ekki lesið í langan tíma.  Þetta er algjör þvæla. 

Hæstiréttur sagði í dómi sínum í máli 92/2010 þ.16. júní 2010:

„Auk þessa yrði að gæta að því að Ó hefði ekki leitað eftir því að taka á leigu bifreið frá S heldur valið bifreiðina og samið um kaup hennar án þess að S kæmi þar nærri. Varð því að líta svo á að S hefði í raun veitt Ó lán til kaupa á bifreið, sem S hefði kosið í orði kveðnu að klæða í búning leigusamnings. Var því lagt til grundvallar að um lánssamning í skilningi VI. kafla laga nr. 38/2001 um vexti og verðtryggingu hefði verið að ræða."

SP veitti Óskari Sindra lán til bifreiðakaupa sem Óskar Sindri valdi.  Eignarhald SP á slíkri bifreið var tiltekið í samningi aðila í millum á grundvelli þess að samningurinn væri leigusamningur en ekki lánssamningur eins og Hæstiréttur úrskurðaði að væri réttmæt samningsstaða.  Þess vegna er eðlilegt að SP sé ekki eigandi bílsins á samningstíma heldur sé það neytandinn sem sótti um lán til bifreiðakaupa.

Að því ég best veit er minn samningur að öllu leyti sambærilegur við samning Óskars Sindra í máli 92/2010.

SP kom almennt ekki að samningsviðræðum aðila um bifreiðakaup þó að umrædd bifreið væri með áhvílandi láni frá SP.  Umráðamaður og/eða bílasali sömdu beint við kaupanda um söluverð.  Það var síðan SP að samþykkja kaupanda sem nýjan lántaka.

Ég mun líklega þurfa kæta lögmanninn með heimsókn á skrifstofu hans í fyrirséðri framtíð.